Even een tussendoortje. Vanmiddag heb ik zo ongelooflijk ongegeneerd staan genieten van onze peuter (inmiddels bijna kleuter).

Zodra ik klaar ben met werken, kruipt Jesse onder mijn bureau. Ik moet mijn stoel aanschuiven, want hij verstopt zich voor pappa. “Veel plezier, vent!”, fluister ik en loop naar de keuken om het eten te gaan maken.

Jeff komt de trap af en vervolgens gebeurt er dit:

Jesse: “Pappa! Ik ben niet thuis!”

Jeff: “Oké, dan hoef ik je dus niet te gaan zoeken!”

Na een krappe minuut:

Jesse: “Pappa!!!!!! Je moet mij zoeken!

Jeff: “ Waar moet ik zoeken dan?”

Jesse: “Hier bij mamma haar werkplek!”

Ondertussen in de keuken probeer ik door de tranen van het lachen de kipfilet die ik aan het snijden ben nog te zien….

Jeff loopt kamer in. Jesse grinnikt!

Jeff: “ Nou ik weet echt niet waar ik moet zoeken! Waar ben je dan?”

Jesse: “Ik ben onder mamma haar werkplek!”

Jeff loopt zich kapot te zoeken onder de stoelen en tafel van de eetkamer. Jesse lacht…

Ondertussen heb ik voor mijn eigen veiligheid het mes maar even opzij gelegd en geniet met volle teugen, dan maar iets later eten.

Jeff geeft op. Het lukt hem niet om Jesse te vinden.

Jesse komt snel onder mijn bureau vandaan en zegt tegen Jeff: “ Pappa, nu moet jij je hier verstoppen en dan ga ik je zoeken!”

Mij kan je opvegen!

Lieve groetjes Moniek

Persoonlijk kinderen Persoonlijk