Soms dan zit ik in het donker, tv en radio staan uit.
Toch krijg ik geen rust. Het blijft maar spoken in mijn hoofd.
Tot jij me welterusten kust, en mij een nieuwe dag beloofd.
De nieuwe dag komt eraan, door de donkere donkere nacht.
Een nacht waarin elk geluid hard klinkt, ook al is het erg zacht.
Een kind ligt te krijsen en te huilen, ik ga er heen om het te troosten, te laten schuilen. Het door mijn lichaam te verwarmen.
Te laten schuilen in mijn armen. De veilige haven te zijn
voor een kind. Dat de nacht te donker vindt
Monieksweb 